Voor onze vrijwilligers is tijdens hun vrijwilligerswerk in het buitenland genoeg om van te genieten in Laos. Laos is een populaire bestemming voor vrijwilligers en avonturiers die van een ontspannen levensstijl houden, en heeft een fascinerende geschiedenis, kleurrijke cultuur en vrijwel onaangetast natuurgebied. Hier vind je deel 3 van onze leuke en interessante feiten over Laos.

Feit # 21 - ... koffie
Boerderijen, koffie, watervallen en junglebeklede bergen karakteriseren deze weelderige, verhoogde regio op de Thakhek Loop. Een wereldberoemde site waar van Arabica-bonen groeien, het koeler klimaat van het Bolaven Plateau, is ook perfect om aand de hitte van de laaglanden te ontsnappen.

Feit # 22 - Een afgelegen Khmer site
Uit de groene vlaktes van Champasak, nabij de Cambodjaanse grens, markeren de oude Vat Phou ruïnes wat ooit een majestueus Khmer tempel complex was. Net als Angkor Wat, dateert de site uit de 11e-13e eeuw, heeft een oostelijke oriëntatie en bestaat uit verschillende structuren. Intrigerend extra feit: Een krokodilvormige gesneden steen was vermoedelijk (en beweerd door een oude Chinese tekst) de plaats van menselijke offers.

Feit # 23 - Een echte etnische smeltkroes
Terwijl Laos meer dan 50% is bevolkt door etnische Lao (Lao Lum), zijn er meer dan 60 - sommigen zeggen meer dan 100 - verschillende etnische groepen die binnen zijn grenzen leven. De bveolking wordt gecategoriseerd op hoogte: 50 procent zijn laagland, die rond de Mekong wonen; 20 procent woont in de midlands en hooglanden; en 15 procent leven hoger dan 1000 meter. De overige 15 procent zijn Thais.

Feit # 28 – Luang Prabang  is klein maar perfect gevormd
Zorg ervoor dat je Kuang Si Falls, Tat Sae Watervallen en Pak Ou Caves bezoekt, terwijl je daar bent. En voor de beste uitzichten, beklim je Mount Phousi om de naar de zonsondergang over de Mekong te kijken.

Feit # 29 – Eenvoudig visum
Reizigers kunnen eenvoudig bij aankomst bij de grens of luchthaven een visum krijgen, geldig voor 30 dagen.

Feit # 30 - Eilanden die je laat ontsnappen aan de drukte
Si Phan Don, de 4000 eilanden zijn auto vrij. De belangrijkste manieren om rond te reizen is al wandelend of per fiets. Ze zijn ook ATM-vrij, zorg dat je voldoende geld op zak hebt.

Laotiaans is de officiële en de meest gesproken taal van Laos.

Laotiaans, is zowel de officiële als de dominante taal in Laos. Migratie en conflicten hebben geleid tot de huidige etnische samenstelling van Laos en de geografische verspreiding van zijn etnische groepen. 86 talen zijn tot nu toe gedocumenteerd in het land gebruikt door verschillende etnische groepen. Frans en Engels worden geïdentificeerd als minderheidstaal in Laos.

Laotiaans is een van de tonale talen van Tai-Kadai taalfamilie in Zuidoost-Azië. De belangrijkste Laotiaanse dialecten zijn Zuid-Laotiaans, Vientiane Laotiaans, West-Laotiaans, Centraal-Laotiaans, Noordoost-Laotiaans en Noord-Laotiaans. Vientiane Laotiaans is het dialect dat algemeen wordt begrepen en waarop de Laotiaanse woordenschat is gebaseerd. Verschillende talen die in Laos en zelfs Thailand worden gebruikt, zijn nauw verwant aan Laotiaans zoals Tai Daeng, Phu Thai, Tai Dam en Nyaw. Laotiaanse en Thaise delen zijn een belangrijk deel van de kernwoordenschat. Na verloop van tijd is Laotiaans beïnvloed door Pali, en de Thaise en Khmer talen door hun nabijheid. Het Laotiaans-script werd in de 14e eeuw ontwikkeld door het Khmer-script, dat zijn oorsprong heeft in het Indiase Brahmic-script. De aankomst van het script in Laos wordt toegeschreven aan de Theravada Boeddhisten tijdens een missie voor het verspreiden van het Boeddhisme. De meeste Laotiaanse-dialecten bezitten zes tonen. Een beetje meer dan de helft van de bevolking van Laos spreekt Laotiaans en wereldwijd spreken ongeveer 3,3 miljoen mensen. Laotiaans is ook gebruikelijk in het noordoosten van Thailand en door kleine gemeenschappen in Cambodja, Frankrijk, Australië, de VS en Canada. De Laotiaanse taal helpt mensen uit de vele etnische gemeenschappen met elkaar te communiceren en dienen daarbij als de lingua franca van Laos.

Laos is de thuisbasis van Zuidoost-Azië's tweede grootste francofone bevolking. De aankomst van Franse ontdekkingsreizigers in Laos in de 19e eeuw vergemakkelijkde de verspreiding van het Frans. Laos werd officieel een Frans protectoraat in de jaren 1890. Frans groeide vervolgens in belang en bereikte zijn climax tussen de 1910's en de 2e wereldoorlog. De positie van het Frans in het onafhankelijke Laos was onzeker, vooral na periodes van achteruitgang en heeft sindsdien een minderheidspositie behaald.
 
Engels bedreigt de dominantie van het Frans als de voorkeurs vreemde taal. Engels wordt steeds meer beschouwd als de taal van de wereldwijde handel. De jongere generatie in Laos toont bijzonder veel interesse in het Engels.

Meer dan 80 talen worden gebruikt door de verschillende etnische groepen in Laos. De grootste van deze groepen zijn de Khmu die in vijf provincies in het noorden verblijven. Khmu is ingedeeld in de Austro-aziatische taalfamilie. De Hmong taal wordt gebruikt door de Hmong gemeenschap die in de bergen van Laos, Thailand en Birma woont. De taal wordt gebruikt in twee groepen, namelijk White Hmong en groene / blauwe Hmong. Andere minderheidstalen van Laos zijn Arem, Hung, Khmer, Maleng, Pacoh, Lamet, Phai, Akha en Kim Mun.

Feit # 15 - Grotten van wonder
Diep verborgen in weelderige jungles en kalkstenen heuvels,  vind je de Vieng Xai grotten, ooit een hele stad. Het was de voormalige geheime schuilplaats van het communistische Pathet Lao, dit netwerk van meer dan 450 kalksteengrotten, herbergde meer dan 20 duizend mensen, met huizen, markten, scholen, kazernes en zelfs ziekenhuizen in de grot.

Feit nr. 16 – Aan je vast gekleefd
Als je als vrijwilliger van kleefrijst houdt, zal je van Laos houden. Het gerecht - kao niaow - is een nationale schat, geserveerd met elke maaltijd in een kleine bamboe mand. Om het te eten, pak je een klein stukje met je rechterhand, rol het in een bal en dop het in de dichtstbijzijnde beschikbare saus. Extra leuk feit: kleverige rijst is glutenvrij.

Feit # 17 - Onmiskenbare Laotiaanse stijl
Bezoek Laos en je zal zien dat alle vrouwen een traditionele lange rok dragen die tot aan hun enkels komt. Gedragen op een dagelijkse basis, is de ”sinh” gemaakt van zijde en geborduurd met ingewikkelde patronen, vooral rond de zoom. Tijdens je vrijwilligerswerk in het buitenland in Laos kan je je eigen “sinh” op de lokale markten ophalen.

Feit # 18 - Gibbons, tijgers en beren (en meer)
De jungles van Laos zijn de thuisbasis van een overvloed aan wilde dieren. Het  Nam Et-Phou Louey Nationaal natuurpark is waar je tijgers (de enige in Indochina) en andere wilde diren vindt, zoals witwangen gibbons, sambar herten, luipaarden, luipaardkatten, Aziatische zwarte beren, zonneberen en dhole (Asiatische wilde hond). Tijdens een nacht safari door het park kunnen civet katten, lories en herten opduiken, tijgers zijn meestal moeilijk te spotten.
 
Feit # 19 - The Thakhek Loop
Als je als vrijwilliger een motor liefhebber bent, brengt de “Thakhek Loop” je door Thalang en  de Kong Lor grot tijdens een prachtige 440 kilometer lange reis. De vierdaagse reis brengt vrijwilligers door een echt ongelooflijk landschap: torenhoge karstbergen, rijstvelden, dorpelingen, watervallen, met veel dingen om langs de weg te verwonderen.

Feit # 20 - ... inclusief Kong Lor Caves
Terwijl je op de Thakhek Loop bent, moet je zeker de Kong Lor Caves bezoeken. Dit grotsysteem verbergt een 7,5 kilometer ondergrondse rivier die u in een kleine houten sampan helemaal kan doorvaren, aangedreven door een lokale bootman die bekend is met de kronkelingen van de rivier. Kong Lor zelf is een prachtig deel van Laos waardig van een tussenstop. Je hoeft de lus niet te doen om de grotten te zien, maar ook een rustige wegreis vanuit Vientiane om ze te zien is moeilijk.

Voor onze vrijwilligers die vrijwilligerswerk in het buitenland uitvoeren is er genoeg om van te genieten in Laos. Een populaire bestemming voor vrijwilligers en avonturiers die van een ontspannen levensstijl houden,  Laos heeft een fascinerende geschiedenis, kleurrijke cultuur en vrijwel onaangetast natuurgebied.

Feit # 1: geen oceaan, maar duizenden eilanden
Laos kan “landlocked” zijn - of 'landlinked', als je dat wenst - maar dat betekent niet dat een strandvakantie helemaal buiten de kaarten ligt. Als je naar Si Phan Don (letterlijk "4.000 eilanden") in Zuid-Laos gaat, vindt je rustige zandstranden aan de Mekong.

Feit # 2 - Het is de thuisbasis van een mysterieuze aardewerkplaats
Bezoek het Xiangkhoang Plateau en je vindt duizenden stenen potten stromen over het landschap. Niemand weet zeker van wat ze zijn, maar zij dateren naar de ijzertijd (500 vC - AD 500) en waren waarschijnlijk onderdeel van lokale begrafenisritualen.
Feit # 3 - Laos en Thailand spreken dezelfde taal

Als je als vrijwilliger Thais spreekt, dan spreekt je ook wat Laotiaans. Het Thais en Laotiaans zijn zeer nauw verwant, zo verwant dat ze elkaar kunnen begrijpen. Slechts iets meer dan 50% van de Laotaianen spreekt Laotiaans, in de afgelegen plattelandsgebieden spreken de mensen voornamelijk hun etnische taal.

Feit # 4 - Ze eten ook hetzelfde voedsel
Denk jij dat gerechten zoals Tam (Papaya Salade), Larb en Kao Niaw (Kleverige Rijst) Thais zijn? Het zijn eigenlijk Laotiaanse-gerechten.

Feit # 5 - De hoofdstad heeft nog een Franse invloed
De hoofdstad, Vientiane, heeft een onmiskenbaar Franse invloed. Grote boulevards, koloniale architectuur, wijn en koffie zijn slechts enkele Franse erfenissen in Vientiane.

Feit # 6 - Er is een 'magisch' kratermeer
Nong Fa Lake - een kratermeer hoog in de bergen van zuidoost-Laos - wordt gevreesd en gerespecteerd door de lokale bevolking, die er weigeren te zwemmen. Volgens de legende bezit het een mensetend monster dat leeft op de bodem. Nong Fa (dat vertaalt naar 'blue lake' of 'sky lake') is vrij afgelegen, en kan alleen door de meest onverschrokken buitenlandvrijwilligers worden bereikt.

Feit # 7 - Laos is een schatkist
De bergen van Laos zijn mineraalrijk en het land wordt al sinds de 11e eeuw ontgonnen. Goud, saffier, koper, marmer, leisteen, rotszout en graniet zijn slechts enkele van de schatten die je er kunt vinden.

Feit # 8 - Laos viert een spetterend nieuwjaar
Laos, zoals Myanmar, Cambodja en Thailand, viert het Nieuwjaar met een grote plons. PiMai (nieuwjaar) vieringen gebeuren vanaf 13-15 april en betekenen, tijd doorbrengen met geliefden en waterzegeningen die de vorm van grootschalige watergevechten hebben.

Feit # 9 – Betalen met kippen?
De Kip is de lokale munteenheid, je kan deze nergens wisselen buiten in Laos. Zorg er ook voor dat je Kip op is voor je het land verlaat, je kan er immers elders niets mee doen.

Feit # 10 - De moeder van alle watervallen
De Khone Phapheng strekt zich over een breedte van bijna 10 kilometer langs de rivier uit, en maakt het onmogelijk om naar Cambodja te stroomafwaarts te reizen (de Fransen probeerden het en mislukteb). Dit is de breedste waterval ter wereld.

Veel kandidaten voor vrijwilligerswerk in het buitenland stellen vragen over welke godsdienst er voornamelijk gevolgd wordt in Laos. In Laos is de Theravada leer van toepassing.

Het theravada (Pali, letterlijk 'traditie van de Ouderen') is de traditie die de oorspronkelijke boeddhistische leer en conventies navolgt. Soms wordt het theravada ook het 'boeddhisme van het Zuiden' genoemd, omdat het zich vanuit India naar het zuiden (Sri Lanka) verspreidde. Het theravada wordt vooral aangehangen in Sri Lanka, Myanmar, Thailand, Cambodja en Laos. Ook in Indonesië en Chittagong (Bangladesh) wordt het theravada sinds lange tijd gepraktiseerd, maar daar is het een minderheidsbeweging. Tegenwoordig verspreidt het theravada zich ook steeds meer in de westerse landen.
Het theravada wordt ook wel verkeerdelijk "het kleine voertuig" genoemd, in tegenstelling tot het "grote voertuig" of Mahayana. Beide boeddhistische stromingen bestaan naast elkaar maar er zijn ook andere vormen van boeddhisme. De invoering van de term Hinayana komt uit het Mahayana, waar niet-Mahayana scholen zo worden aangeduid. Hina betekent niet alleen klein maar ook inferieur. In het Westen is deze term zonder de feitelijke achtergrond te kennen overgenomen. Historisch gezien verwijst de term Hinayana naar de sarvastivadins, een van de 18 vroegste scholen. Theravada was een van de andere scholen.

Geschiedenis
De geschiedenis van het theravada gaat terug tot de Sangha (de gemeenschap van boeddhistische monniken) in de tijd van de Boeddha. Na het parinibbana (overlijden) van de Boeddha ontstonden er door splitsingen in de Sangha achttien verschillende scholen; de vroege boeddhistische scholen. Het theravada was de hoofdstroming, waar de andere scholen uit voortkwamen door afsplitsingen. Het theravada is de enige van deze vroege boeddhistische scholen die nog steeds bestaat.
Het theravada stond soms ook bekend onder de namen sthaviravāda en vibhajyavāda. 'Sthavira' is Sanskriet voor het Pali woord 'thera', en werd gebruikt in de Sanskrietliteratuur over de vroege boeddhistische scholen. 'Vibhajya' refereert aan 'analyse', en werd voor relatief korte tijd gebruikt, gedurende de periode van koning Asoka.
Leer
De leringen van het theravada focussen sterk op de Vier Nobele Waarheden en het Edele Achtvoudige Pad. In deze leringen wordt een beschouwing van de natuur van de eigen geest en verlangens benadrukt, en een praktijk die zich concentreert op acties in het hier en nu. Verder spoorde de Boeddha zijn leerlingen aan om deugden als geven, geduld, vertrouwen (geloof), inspanning, doorzettingsvermogen, vriendelijkheid, wijsheid, vredigheid, moraliteit en mentale evenwichtigheid in zichzelf te ontwikkelen. Hoe meer iemand deze eigenschappen bezit, hoe verder zijn geest gepurificeerd is, en hoe meer hij gelukkig en tevreden zal zijn. Andere leringen die in het theravada centraal staan zijn de leringen over de drie karakteristieken en de Middenweg.
In het theravada wordt meditatie benadrukt als een essentieel onderdeel van het pad naar verlichting, samen met moreel gedrag en wijsheid. Vaak gebruikte concepten op het gebied van meditatie in het theravada zijn aandachtigheid, samatha, vipassana, samadhi en jhana. De vijf voorschriften zijn het basis-niveau van moreel gedrag, welke uitgebreid kunnen worden tot de acht voorschriften, tien voorschriften of de patimokkha voor monniken.
Het brengen van een einde aan het lijden (dukkha) is het hoofddoel van het theravada boeddhisme. Iemand die dat bereikt heeft, wordt een arahant (heilige) genoemd. De Arahant heeft in essentie dezelfde realisatie als de Boeddha: het Nibbana, oftewel het einde aan het lijden. Het verschil is dat de Boeddha deze realisatie op eigen kracht (zonder leraar) bereikte. De arahant heeft het bereikt met de Boeddha als zijn leraar. Hij volgde de instructies van de Boeddha en hoefde het pad naar verlichting dus niet helemaal zelf opnieuw te ontdekken. De Boeddha had naast de realisatie van Nibbana echter ook vele andere spirituele krachten en capaciteiten, en geen enkele Arahant was op dat niveau zijn gelijke.
De Boeddha legde verder een zeer gedetailleerde gedragscode voor de monniken (bhikkhus) neer: de vinaya. Over het algemeen worden monniken door de Boeddha aangemoedigd om wereldse aangelegenheden en passies achter zich te laten, zodat zij gemakkelijker in staat zijn een staat van vrede en wijsheid te bereiken, en sterke ongezonde emoties zoals haat, verlangen en lust te overwinnen. Het uiteindelijke doel van de vinaya is het ondersteunen van de monnik om de dingen te zien zoals ze echt zijn, en zich zo van onwetendheid (Pali: avijjā) te ontdoen. Voor monniken is er ook een beperkte (en vrijwillige en optionele) mogelijkheid om zich op ascese te richten.
Geschriften
De collectie van geschriften van het theravada boeddhisme, de Pali-canon, is algemeen aanvaard als de meest betrouwbare verzameling van toespraken (suttas) van de Boeddha. Deze geschriften werden gedurende ongeveer 400 jaar mondeling doorgegeven van leraar tot student, waarbij een geavanceerd systeem van training en controle gebruikt werd om veranderingen in de Canon te voorkomen. Vanaf het jaar 32 voor Christus werd de Pali-canon in schriftelijke vorm bewaard.
Binnen de Pali-canon zijn de geschriften van de suttapitaka en de vinayapitaka het oudste. De abhidhammapitaka is van een latere datum, maar niet later dan 200 voor Christus. Rond deze datum is de Pali-canon 'gesloten', dat betekent dat verdere toevoegingen of wijzigingen niet meer toegelaten werden. Sinds die tijd hebben de bhikkhus (boeddhistische monniken) ernaar gestreefd de Pali-canon in haar originele vorm door te geven aan latere generaties, met als gevolg dat de Pali-canon nu nog steeds bestaat.
Er zijn sindsdien verschillende commentariële geschriften geschreven die ingaan op specifieke onderdelen van de Pali-canon; de bekendste zijn de geschriften geschreven door Buddhaghosa, een Indiase bhikkhu die leefde rond 500 na Christus in Sri Lanka. Zijn meest bekende werk is de Visuddhimagga, waarin alle aspecten van de boeddhistische theorie en praktijk becommentarieerd worden. In sommige landen (voornamelijk Myanmar) staan de commentariële geschriften in bijzonder hoog aanzien, en worden meer bestudeerd dan de Pali-canon zelf.

Bron: Wikepedia